अनुहार - घनश्याम अस्तित्व [कविता]

अनुहार

 अनुहार देखिन त देखिन्छ सधै 

उदास उदास - यो चेहरा !

रोपेर छुरा सोंचको छातीमा 

नगरू भन्छु - मुश्कानको झुट खेती 

तिम्रै कारण पनि 

तिमीलाई नदुखाउ भन्छु 
नबोलु भन्छु - तिम्रो कुटीलता बिरूद्व

छ न त छ नि !  
एउटा उदास चेहरा 
 पहिरोहरू सहिरहने हृदय ।

सबै गुनासाहरू पोलेर आएको छु ! 

कि महान ज्ञान यो पनि थाहा छ,  
मेरो जिन्दगीको मुख्य खलपात्र - म आफै हुँ ।







घनश्याम अस्तित्व मेरा अत्यन्तै मिलनसार, दयालु र मेहनती मित्र हुन् । दाङको एक निजी विद्यालयमा अध्यापन गर्ने शिलसिलामा  उनिसंग झन्डै ६-७ महिना साहित्यीक भलाकुसारि गर्ने मौका मिल्यो । नेपाली साहित्यमा प्रखर कवि उनका शब्द निकै चोटीला र गहकिला हुन्छन् । शब्दलाई टपक्क टिपेर सुन्दर शैलीमा कविताको जन्म गराउन उनि निकै सिपालु छन् । साच्चिकै भन्दा उनको यो खुबि देखेर  मलाई भित्रभित्र  डाह जस्तो केही हुन्छ । आफुलाई प्रकृती प्रेमी बताउने अस्तित्व प्युठानको माडीमा पाखा पखेरा पहाड कन्दरा संग खेल्दै  हुर्किएका हुन् । लामो समय पश्चात फेरी उनिसंग अनलाईन वार्तालाप गर्ने साईत जुर्यो । यही मौकामा कविता पैंचो मागेर मेरो ब्लगको भित्तामा सजाउने मौका एंव अनुमति पाए- यस कुरामा कवि प्रति अत्यन्तै आभारी छु । उनको उज्वल भविष्यको कामना गर्दछु । 
                                                
                                                                                                                 - ब्लगर