"जिन्दगी"- [कविता]-अजित काफ्ले 'अविन'

थाहा छैन कहाँ जाने हो के हुने हो भोलि

गन्तव्य हिन भो आज जिन्दगीको खोली

सदा मनमा चिन्ता भोलि के कसो होला

अरु भन्छ्न हासी रमाइ बिताउ दुई दिने यो चोला

बाहिरी रुपमा हेर्दा परोपकारी यो संसार

भित्री मन बुझ्यो भने रैछ स्वार्थको भंसार

पिठ्युँ पछाडी दाह्रेहात सामुन्ने चिल्ला मिठा कुरा

यसैलाइ नै भन्या रैछ मुखमा रामराम बगलिमा छुरा

बहिर जति खुला भए पनि गन्तव्यका ढोकाहरु

मन भित्रै गुम्सिएछ्न बेदनाका पोकाहरु,

अचेल सफा मन र चरित्रको मान्छे पाउन गाह्रो भो

मनमा चोट परेर होकि आज नरम कपास पनि साह्रो भो

अब जीवन जिउन जाने जस्तो लाग्या थ्यो

अब केही गर्छु भन्ने मनैबाट जाग्या थ्यो

तर फुल्नै नपाइ ओइलाइ झरी दियो गन्तव्यको कोपिला

जिन्दगीको दातमा लाग्यो ढुङ्गा अनि मुटुमा गड्यो किल्ला।

आज मनमा मलाइ पिर सह्रै पर्यो

थामिएन आखाबाट आँसु बरबरी झर्यो

बिच बाटोमा जिन्दगिले दिनु ठक्कर दियो

सारथि सम्झिएको समयले आज टक्कर दियो

सोच्या थिन यसरी समस्या जाइ लाउछ भनी

जिन्दगीमा यो अवस्था आइ लाउछ भनि

जो बिना जीवन जिउन कठिन थियो तिनै टाढा भए

बाहिर हेर्दा फिका तर मनभित्र गाढा भए।

अनगिन्ती आकाशका तारा कसरी म गनु

पिरै पिर छ मनमा कस्लाइ कसरि म भनु

बर्खे यो मौसममा बाहिर पानी परिरहदा

सम्हाले मन अनि चलाए कलम आखाबाट आँसु झरिरहदा।