[कविता] - "गोधुली साँझ, झरी र यादहरु"

  

   अतितको

कुनै एउटा

धमिलो गोधुली साँझ

टेकेर पहाडको हरियो छातीमा

गरेथ्यौ घन्टौसम्म हामिले

प्रेमील वार्तालाप

त्यो साँझ तिमीले प्रशंसा गरेथ्यौ,

पहाडको

आकाशको

बादलको

र जूनको । 

काला र सेता बादलका

टुक्रालाइ आपसमा बाँड्यौ

 र बनायौँ 

वायुपंखी घोडा

अनि उड्न थाल्यौ 

कल्पनाको विशाल गगनमा।

निमेषभरमै

त्यही बादल 

दर्किएपछी झरी बनेर

झस्किएथ्यौ हामी।

त्यसछी

तिमीले गित सुसेल्यौ

झरीको लयमा

म डुब्दै गए

तिम्रो प्रेममा ।

वर्षौपछी

आज म ठिक त्यहीँ उभिएको छु

तिमी र मैले टेकेको

एक टुक्रा जमीनमाथी

किनकी मलाइ

पुरानो एउटा 

घाउ बल्झाउनुछ।

आफुलाई  कहिकतै

अल्झाउनुछ

र रुझ्नुछ

आँसुको झरीमा.....