" वात्सल्य"- [कविता] - बिनोद देउवा

तिम्रै वात्सल्यमा रहेरै त हो

म तिमी भएको र

तिमी म भित्र रहेको !

विवश भए !

बाध्य भए,
र बाँधिए नयाँ बन्धनमा ।

कती सजिलै निष्ठुरी हुँदै प्रश्न गर्यौ तिमीले,

" छोरा नढाँटी भन त,

आजभोली तलाई मेरो याद कती पटक आँउछ ?

" आमा  ! के योवन ,चुम्बन र अँगालोहरुले ,

काख , कोख र जिवन बिर्सिन्छ ?

आँउछ नी याद त ,

आईरहन्छ सास फेरी जसरी !

तर आमा , म अंक ,गणित र गन्तीहरु

केही पनी जान्दीन !