भर्चुअल लभ -कविता

भर्चुअल लभ                -घनश्याम अस्तित्व (हाल प्युठान)

                                 

  

मोबाइल बजिरहेछ यतिबेला

अनलाइन आगमनको सन्देश बोकेर...

माटोमा बेल्चा धसे झैँ

पनियो धसेर राइसकुक्करमा

श्रीमतीले निकालेको थप

आहाराको कुरा छोडौ

मैले त छोडिसक्नु परेको छ

 खाँदाखाँदैको गास पनि

(यतिबेला मैले बिर्सन्छु

मेरो हतारोको आगोले

जलिरहेकि श्रीमति हेर्न पनि )

अब उघार्छु - नेट गेट

पस्छु - अनलाइन रूममा

 र छिर्छु - फेसबुक दुनियातिर

धेरै भइसकेको छ - म जन्मिएको

 त्यसैले फराकिलो छ यो फेसबुक दुनिया पनि

 अब मैले समाउछु - च्याट रोडलाई हिँड्दाहिँड्दै ऊ भेटिएपछि –

चिमोट्छु बेसरी र अक्षरहरू प्रेम बोल्छन् - मौन भाषामा

"खाना खायौ ?"

- आधा खाए

"किन ?" -आधा तिम्रो मिसकलले अघाए  

 ............... (के-के हो ? के-के ?)

बोलाइसकेपछि उसले

म भिडियो कलको झ्याल भएर छिर्छु

उसको कोठामा

मुश्कानको बदलामा मुश्कान

हगको बदलामा हग

किसको बदलामा किस के के हो ?

के के हो ? ....... हैट् ।

" जुनेली, जुनेली " भन्दै मातेको स्वरमा 

ढोका ढक्ढक्याएपछि

 उसको श्रिमानले एकाएक भाग्दिइ ऊ अफलाइनमा

 ( रियल दुनियातिर... )

हैट् ! कस्तो प्रेम ! कस्तो जिन्दगी ! 

( हातले टाउको हानिसकेछ ।)

झ्यापझुप अँध्यारो हुलेर - अनलाइन रूममा

म निस्कन्छु र पस्छु - उज्यालो कोठातिर

रिसाउदै निदाएको बहानामा भित्ता फर्केर पल्टेकि छे

 श्रिमती फकाउछु अब उसलाई 

यो सब उत्तेजना खन्याउनुछ मैले पनि ।