"अस्तित्व"- कविता

सम्झन्छु समयले मलाई सकसमा पार्दा कति आत्तिएको थिए म जसरी गरुढको छाँया पर्दा आत्तिएको हुन्छ सर्प जीन्दगीले जब आफ्नो गति लिएपछी छुटेका ति स्नेही हातहरुले आज मलाई सिकाईरहेछन जीवनको अन्तिम अस्तित्व । र आज खोलाका बगरहरुले, किनाराहरुले, छालहरुले,
अनि-
साँघुरा गल्लीहरुले
पर्खालहरुले
बटुवा चिन्ने क्यानभाषका भित्ताहरुले
शिषिर याममा सडकमा झरेका राताम्मे पातहरुले
मलाई बोध गराईरहेछन मेरो गन्तव्य ! मेरो लक्ष्य !!

-रचनाकाल : माघ २२ सवंत २०७५ साल (मंगलवार)